Την Δευτέρα και Τρίτη που μας πέρασε ήταν στην Τεχνόπολη στο Γκάζι το Ark Festival. Πήγα μόνο την Τρίτη, μιας και αυτοί που παίζαν την Δευτέρα ήταν μάλλον πολύ ροκ για τα γούστα μου (και για τα 17€ του εισιτηρίου). Σε γενικές γραμμές ήταν πολύ ωραία, θα αναλύσω παρακάτω ξεχωριστά για τον κάθε καλλιτέχνη και για την διοργάνωση. Ας τους πάρουμε με τη σειρά που εμφανίστηκαν:
León: Δεν τους ήξερα. Περίπου 7-8 άτομα, με βιολιά, τρομπέτες, και έναν ήχο που δεν μπορείς να τον κατατάξεις σε κάποια κατηγορία. Παίξαν 5-6 τραγούδια, 2-3 μου άρεσαν. Σε γενικές γραμμές ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Βγήκαν και νωρίς, ήταν και ο κόσμος ακόμα λίγος και μουδιασμένος… μέτρια πράματα. Καλύτερη στιγμή: το πρώτο κομμάτι που παίξανε, ορχηστρικό, θύμιζε ιρλανδέζικο χορό. Όπως κάθε νέος καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του, έχουν και σελίδα στο myspace.
The Burger Project: Ένας από τους λόγους που πήγα στο φεστιβάλ! Τέσσερεις παλαβοί τύποι, που κάνουν jazz-funk διασκευές σε γνωστά κομμάτια, από classic rock μέχρι ρεμπέτικα. Ήταν ξεσηκωτική η μουσική τους, είχε αρχίσει και να νυχτώνει, ζεστάθηκε ο κόσμος και άρχισε ο χορός. Καλύτερη στηγμή: η έισοδός τους με το «Βαπόρι απ’ την Περσία» και το κλείσιμο με το «Take my breath away». Μελανό σημείο, τα δύο ρεμπέτικα που είπαν, με την Ματούλα Ζαμάνη στα φωνητικά να προσπαθεί να μας πείσει ότι κατά βάθος είναι μαύρη τραγουδίστρια soul/blues στον αμερικάνικο νότο… Α, έχουν και αυτοί myspace.
Maraveyas Ilegál: Ο Κωστής Μαραβέγιας και η παρέα του είναι ο δεύτερος λόγος που πήγα στο φεστιβάλ. Ήταν απλά καταπληκτικοί! Ξεσηκωτικοί ρυθμοί, ο Κωστής να χοροπηδάει ασταμάτητα στη σκηνή και όλη η Τεχνόπολη να χορεύει. Φαντάσου τι θα γινόταν αν δεν είχε χαλάσει και το ακορντεόν του δηλαδή… Η καλύτερη εμφάνιση της βραδιάς. Ορίστε και το site τους.
Monika: Δεν την ήξερα πριν τη συναυλία, αν και όπως έμαθα ακούγεται αρκετά. Εκείνη τη βραδιά δεν ακουγόταν καθόλου! Η χειρότερη απ’ όλους κατά την ταπεινή μου γνώμη. Κλαψομούνικα τραγούδια και μέτρια φωνή συνιστούν το απόλυτο ξενέρωμα (ιδίως μετά το σόου του Μαραβέγια). Βγάλαμε όλο το πρόγραμμά της καθισμένοι σε ένα πεζούλι και κοιτάζοντας το ρολόι, όπως και πολλοί άλλοι… Επίσης μου έκανε κακή εντύπωση που δεν μιλούσε ανάμεσα στα τραγούδια της. Ένα ευχαριστώ, ένα κάτι ρε παιδί μου. Τίποτα! Δεν έχω να πω τίποτε άλλο, αν θέλετε δείτε το myspace της.
Xaxakes: Τους ήξερα απ’ όταν πήγαινα λύκειο, δεν είχα ιδέα ότι είναι ακόμα ενεργοί. Παρόλα τα χρόνια που πέρασαν από τότε, ήταν ίδιοι και απαράλλαχτοι. Ωραία τραγουδάκια, που δεν μπορείς να μην κουνιέσαι στο ρυθμό τους… Δυστυχώς φύγαμε πριν τελειώσουν για να προλάβουμε το τελευταίο μετρό. Όπως και πάαααρα πολλοί άλλοι. Φυσικά, myspace και για τους xaxakes.
Και λίγα πράγματα από οργανωτικής πλευράς τώρα: Μειονέκτημα μεγάλο το ότι βάλανε την Μόνικα μετά τον Μαραβέγια, ξενέρωσε ο κόσμος. Επίσης μειονέκτημα ότι έγινε καθημερινή με προβλεπόμενο τέλος μετά το τελευταίο μετρό· μισή ώρα νωρίτερα να ξεκινούσε, θα προλάβαιναν όλοι και οι Xaxakes δεν θα παίζαν στο μισό κοινό απ’ ότι οι προηγούμενοι. Στα θετικά ο χώρος της Τεχνόπολης που προσφέρει πολλά πεζούλια και γρασίδια για να καθήσεις, γιατί 6 ώρες δεν βγαίνουν στο όρθιο. Πουλούσαν και τα cd των συμμετεχόντων (μάλλον σε πιο χαμηλές τιμές από τα δισκάδικα), αλλά δυστυχώς δεν είχε των Burger Project.
Τεμπελόσκυλο 