Μετακόμισα

Πλέον θα με βρίσκετε στο http://www.tempeloskylo.gr

Ελληνικό Eurovision κουίζ

Με αφορμή το φετινό διαγωνισμό, πάμε ένα κουιζάκι για την παρουσία της Ελλάδας στο παρελθόν, από την πρώτη συμμετοχή το 1974 και μετά. Ψάχνουμε απαντήσεις μόνο για το επίσημο διεθνές διαγωνιστικό σκέλος, δηλαδή η διαδικασία επιλογής του τραγουδιού που θα μας εκπροσωπήσει (ανάθεση, reality, τελικοί κλπ) δεν μας απασχολεί. Επίσης, όταν αναφερόμαστε σε «συμμετοχή» εννοούμε όλο το πακέτο καλλιτέχνης – τραγούδι – χρονιά (και θέση αν είστε μερακλήδες).

1. Με ποιες συμμετοχές έχει βγει η Ελλάδα μέσα στην πρώτη τριάδα;
   Bonus για τις συμμετοχές που πήραν την καλύτερη θέση εκτός τριάδας.
2. Ποιοι καλλιτέχνες έχουν εκπροσωπήσει την Ελλάδα πάνω από μια φορά;
   Bonus για τις χρονιές και τις θέσεις που πήραν.
3. Ποιες χρονιές απουσίασε η Ελλάδα από το διαγωνισμό;
   Bonus για τους λόγους.
4. Ποια είναι η χειρότερη θέση (απόλυτα) που έχει πάρει ποτέ η Ελλάδα;
   Bonus για τις φορές που έχουμε έρθει πιο κοντά στην τελευταία θέση.
5. Ποιοι καλλιτέχνες έχουν εκπροσωπήσει και άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα;
   Bonus για τις χρονιές και τις θέσεις.
6. Με ποια συμμετοχή πήρε η Ελλάδα τη μεγαλύτερη βαθμολογία που έχει πάρει ποτέ;
   Bonus για τη συμμετοχή που πήρε τα περισσότερα 12ρια.
7. Ποια η σχέση του Κώστα Μπίγαλη με την Eurovision;
   Bonus για τη σχέση του Θάνου Καλλίρη με το διαγωνισμό.
8. Ποιες συμμετοχές έχει στείλει η Ελλάδα που είχαν αποκλειστικά μη ελληνικό στίχο;
   Bonus για τις συμμετοχές με μεικτό στίχο.
9. Πόσες χρονιές έχει παρουσιάσει το διαγωνισμό η Δάφνη Μπόκοτα;
   Bonus για τις χρονιές που υπήρχαν 2 παρουσιαστές.
10. Ποιες χρονιές μας εκπροσώπησαν περισσότεροι του ενός ερμηνευτές (συγκρότημα ή ντουέτο/τρίο κλπ);
    Bonus για τις φορές που η επίσημη εκπροσώπηση ήταν με όνομα τραγουδιστή & συγκρότημα, π.χ. Σταύρος Κουνούπης & οι Μυγοσκοτώστρες.

Καλή επιτυχία!

Κινηματογραφικό trash κουίζ 3 – Απαντήσεις

Οι απαντήσεις στο τελευταίο κουίζ.

1. Ο Χάρης πρώτα τρίβει ένα δονητή πάνω στα πόστερ, σαν να κάνει σεξ μαζί τους, και μετά τα ξεσκίζει με ένα στιλέτο.
   Bonus: Την λέει «βρώμα» και μάλιστα 9 φορές! (μετρημένες)
2. Ο πατέρας του μικρού Νικόλα είναι η Μάμα Ρόζα.
   Bonus: Στο καμπαρέ, εκτός από την Μάμα Ρόζα που είναι ιδιοκτήτρια, δουλεύουν 2 τραβεστί, 1 γυναίκα και 2 άντρες (ένας γκέι κι ένας όλα-τα-σφάζω-όλα τα μαχαιρώνω).
3. Ο Νώντας οδηγεί νταλίκα, την οποία και αποκαλεί Μπουμπού.
   Bonus: Τα γραφεία του άρχοντα του υποκόσμου βρίσκονται στο πατάρι μιας σχολής καράτε.
4. Ο Φαγάνας θέλει να πάει στο φεγγάρι επειδή έχει θυμώσει με τα υπόλοιπα Στρουμφ που τον μαλώνουν συχνά γιατί μπλέκει σε μπελάδες.
   Bonus: Τέσσερα. Φαγάνας, Γκρινιάρης, Στρουμφίτα και μπαρμπα-Στρούμφ.
5. Ο Άγγελος φτιάχνει κούκλες για βιτρίνες.
   Bonus: Η γυναίκα του πεθαίνει (ανακοπή; ) ενώ κάνουν σεξ.
6. Ο Πουγκούρωφ λέει στον Τζ “Ευχαριστώ πολύ, παλιαδερφάρα”.
   Bonus: Το παραδοσιακό ρώσσικο τραγούδι Katjusha.
7. Ο Τσάρλι είναι κάθετα αντίθετος στο να διακινήσει ναρκωτικά.
   Bonus: Η γκόμενά του η Τζόι είναι πρεζάκι τελειωμένο.
8. Οι όρχεις του Στέφανου κοστίζουν 300.000 δρχ.
   Bonus: Η Ρόζα έφυγε αφενός γιατί ο Στέφος δεν είχε λεφτά, και αφετέρου γιατί μετά την πώληση των όρχεων είχε επιβληθεί περιορισμός στον Στέφο για το πόσο συχνά θα κάνει σεξ.
9. Καλόκαρδες πουτάνες ερωτεύονται τους πρωταγωνιστές στον Γύρο του Θανάτου και στο Τελευταίο Παιχνίδι.
   Bonus: Σε καμία. Και στις δυο ταινίες ο πρωταγωνιστής αγαπάει άλλη.
10. Σουγκλάκο, ζεις, για πάντα παλαιστής.
    Bonus: Ραπίσματα.

Κινηματογραφικό trash κουίζ 3

Μετά από κάτι χρόνια, ας βάλουμε πάλι ένα κουίζ να δούμε σε τι επίπεδο είμαστε.

1. Στην ταινία «Χόμπι μου ο βιασμός», ο Χάρης έχει στο σπίτι του αρκετά πόστερ γυμνών γυναικών. Τι τα κάνει; (Ισχύουν περισσότερες από μια απαντήσεις.)
   1. Τα γλείφει
   2. Τα σκίζει με ένα στιλέτο
   3. Τα κοιτάει και αυνανίζεται
   4. Τρίβει πάνω τους ένα δονητή
   5. Τα κατουράει

   Bonus: πώς αποκαλεί ο Χάρης το πρώτο του θύμα και πόσες φορές;

2. Πώς λέγεται ο τραβεστί πατέρας του Νικόλα στην ταινία «Το σουτιέν του μπαμπά μου»;
   1. Τζίλντα
   2. Εμανουέλα
   3. Λάουρα
   4. Ρόζα
   5. Σαμάνθα

   Bonus: πόσους υπάλληλους έχει το καμπαρέ/κωλόμπαρο και τι φύλου;
   

3. Τι δουλειά κάνει ο Νώντας στην ταινία-καταγγελία «Το τελευταίο παιχνίδι»και πώς αποκαλεί το όχημά του;
   1. Νταλικέρης και αποκαλεί την νταλίκα «Μπουμπού»
   2. Οδηγός στα ΚΤΕΛ και αποκαλεί το λεωφορείο «Σούλα»
   3. Ταξιτζής και αποκαλεί το ταξί «Κούκλα μου»
   4. Αγρότης και αποκαλεί το τρακτέρ «Κίτσο»
   5. Κούριερ και αποκαλεί το μηχανάκι «Τζίμη»

   Bonus: πού βρίσκεται το αρχηγείο του μεγαλομαφιόζου;

4. Γιατί ο Φαγάνας θέλει να πάει στο φεγγάρι, στο μιούζικαλ «Τα Στρουμφάκια… στο Φεγγάρι»;
   1. Γιατί τον κυνηγάει ο Δρακουμέλ
   2. Γιατι οι κάτοικοι του φεγγαριού έχουν απαγάγει τη Στρουμφίτα
   3. Γιατί τα άλλα Στρουμφ τον μαλώνουν που μπλέκει όλο σε μπελάδες
   4. Γιατί ο μπαμπα-Στρουμφ χρειάζεται φεγγαρόσκονη για ένα μαγικό φίλτρο που φτιάχνει
   5. Γιατί ο Γκρινιάρης του είπε ότι στο φεγγάρι έχει πολλά και εξωτικά φαγητά

   Bonus: πόσα Στρουμφ συνολικά παίζουν στην ταινία;

5. Στην ταινία «Ο στραγγαλιστής της Συγγρού», τι δουλειά κάνει με εξαιρετική επιτυχία ο πρωταγωνιστής (εκτός από το να στραγγαλίζει γυναίκες φυσικά);
   1. Φωτογράφος
   2. Πορτιέρης σε ντίσκο
   3. Δημοσιογράφος
   4. Αστυνομικός
   5. Κατασκευαστής μανεκέν για βιτρίνες

   Bonus: πώς πέθανε η γυναίκα του;

6. Στο μηκρού μήκους φιλμάκι «James Δοντ: Επιχείρηση Ρωσομπλιέτ», πώς απαντάει ο ρώσος στρατηγός Πούγκουρωφ όταν ο Τζιόρτζιο του προσφέρει ένα γαρίφαλο;
   1. «Φίλοι-φίλοι, σου γαμώ το καριοφίλι»
   2. «Την ευχή μου να’ χεις, αδερφικέ μου φίλε»
   3. «Αυτά στις πουτάνες σου, Ιταλέ νταβατζή»
   4. «Ευχαριστώ πολύ, παλιαδερφάρα»
   5. «Σπασίμπα ταβάριτς»

   Bonus: ποιο τραγούδι που ακούγεται σε διασκευή στην τελευταία σκηνή της ταινίας;

7. Σε ποια παράνομη δραστηριότητα αρνείται πεισματικά να εμπλακεί ο Τσάρλυ ο μαφιόζος, στο φιλμ νουάρ «Ο γιος του Τσάρλυ»;
   1. Στον εκβιασμό μαγαζιών για προστασία
   2. Στα στοιχήματα
   3. Στο λαθρεμπόριο αλκοολούχων ποτών
   4. Στο νταβατζιλίκι
   5. Στο εμπόριο ναρκωτικών

   Bonus: ποιος πολύ κοντινός του άνθρωπος είναι μπλεγμένος με αυτή τη δραστηριότητα;

8. Στο δράμα «Ο γύρος του θανάτου», για τι ποσό πουλάει τους όρχεις του ο Στέφος; (Υπενθυμίζω, είμαστε στο 1983.)
   1. 28.000 δρχ
   2. 300.000 δρχ
   3. 750.000 δρχ
   4. 1.250.000 δρχ
   5. 2.000.000 δρχ

   Bonus: για ποιους λόγους παράτησε τον Στέφο η Ρόζα, δυο φορές κιόλας;

9. Σε ποιες από τις παρακάτω ταινίες υπάρχει ο κλισέ χαρακτήρας της «πουτάνας αλλά φιλότιμης και ψυχοπονιάρας κοπέλας που ερωτεύεται τον πρωταγωνιστή»; (Ισχύουν περισσότερες από μια απαντήσεις.)
   1. Ο τραγουδιστής και το κορίτσι του μπαρ
   2. Ο στραγγαλιστής της Συγγρού
   3. Ο γύρος του θανάτου
   4. Ο γιος του Τσάρλι
   5. Το τελευταίο παιχνίδι

   Bonus: σε ποιες από τις παραπάνω περιπτώσεις ο έρωτας μένει ανεκπλήρωτος;

10. Τελευταία ερώτηση αφιερωμένη σε έναν μεγάλο του τρας. Συμπληρώστε το σύνθημα: «Σουγκλάκο, ζεις…»
    1. …για πάντα παλαιστής.
    2. …εσύ μας οδηγείς.
    3. …ο πρώτος μαχητής.
    4. …δε σ’ έδειρε κανείς.
    5. …στυγνός στραγγαλιστής.

    Bonus: ποιος είναι ο τίτλος του CD που είχε βγάλει κάποτε ο Απόστολος Σουγκλάκος;

Το σουτιέν του μπαμπά μου

Όχι του δικού μου, του Μάκη Δελαπόρτα. Όπως καταλάβατε, είχαμε πάλι προβολή μετά από πολύυυυυυ καιρό. Με μειωμένο κοινό μεν, αλλά και πάλι είναι μια πρόοδος. Και τι καλύτερη ταινία θα μπορούσαμε να βρούμε από «Το σουτιέν του μπαμπά μου», μία τραγική κωμωδία – όπως αυτοαποκαλείται – του 1982 σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Μελισσινού. Πρωταγωνιστούν οι Μάνος Θανόπουλος (που έχει γράψει και το σενάριο), Μάκης Δελαπόρτας και Δημήτρης Βερύκιος.

Πάμε στην υπόθεση, μη διαβάσετε αν δεν θέλετε spoilers. Η ταινία μας δείχνει στιγμές από τη ζωή των εργαζομένων σε ένα καμπαρέ, τους έρωτες, τις ίντριγκες, την καθημερινή πλευρά τους. Ιδιοκτήτρια του καμπαρέ είναι η τραβεστί Μάμα Ρόζα (Θανόπουλος), αυστηρή με τους υπαλλήλους της εν ώρα εργασίας και συνάμα ανθρώπινη με τα προβλήματά τους. Στο καμπαρέ δουλεύουν ακόμα οι τραβεστί Τζίλντα και Εμμανουέλα και η γυναίκα Λάουρα ως showgirls, ο γκέι Τζούλιο ως μπάρμαν και ο Μάριος (Βερύκιος) ως υπεύθυνος φωτισμού, επίσημος γκόμενος της Ρόζας και τεκνό γενικών καθηκόντων. Ανάμεσα σε διάφορες ασύνδετες μεταξύ τους κωμικοτραγικές καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι πρωταγωνιστές, ο Μάριος την πέφτει με τη σειρά σε όλους ανεξαιρέτως τους υπαλλήλους του καμπαρέ (τραβεστί, γυναίκες, γκέι) καθώς και σε διάφορες άλλες γκόμενες που κυκλοφορούν δεξιά κι αριστερά, μέχρι που τον καρφώνουν στην Μάμα Ρόζα και αυτή τον διώχνει παρόλο που τον αγαπάει. Προς το τέλος της ταινίας, εμφανίζεται και ο Νικόλας (Δελαπόρτας), ένα 17χρονο παιδί που έχει ζήσει όλη τη ζωή του σε ορφανοτροφείο και έρχεται να μείνει και να δουλέψει στο καμπαρέ, καθώς η Μαμα Ρόζα του λέει ότι γνωρίζει λεπτομέρειες για το παρελθόν του. Μετά από πολλή πίεση, κλαμματα και ζήλειες, αποκαλύπτεται το τραγικό μυστικό που είναι βέβαια εμφανές από τον τίτλο της ταινίας: η Μάμα Ρόζα είναι ο πατέρας του μικρού Νικόλα.

Δεν ήταν και κανένα αριστούργημα η ταινία, αλλά δεν ήταν και άσχημη. Ήταν μια καλή επανεκκίνηση των προβολών κι εύχομαι να μην ξανακάνουμε τόσο μεγάλο κενό. Αυτά που μας έμειναν και τα συζητούσαμε την επόμενη μέρα στο γραφείο ήταν:

1. Η μόνιμη ατάκα της Μάμα Ρόζας προς τις εργαζόμενες στο καμπαρέ «Σκάσε κατσίκα!»
2. Το εκπληκτικό χορευτικό με τον αξεπέραστο στίχο «Νταμ ντουμ, νταπαντούμ, καλησπέρα σας».
3. Ο Τζούλιο, που επιβεβαιώνει το ρητό των 80s «το μουστάκι είναι ο φερετζές του πούστη». Αρχικά δεν ψυλλιάζεσαι ότι είναι γκέι, αργότερα πάει για παρτουζίτσα με τρία παλικάρια, και στο τέλος της ταινίας καταλήγει με ρόμπα, φτερά και βεντάλια. Και το μουστάκι, μουστάκι.
4. Η εξήγηση που δίνει η Ρόζα-πατέρας στον Νικόλα, σχετικά με το πώς συνέβη το μοιραίο και γεννήθηκε: «Η μητέρα σου ήθελε μια εμπειρία… με αδερφή».

 

Αυτά, και ελπίζω η επόμενη ταινία να μας δώσει περισσότερη τροφή για σχόλια. Έχουμε δυο-τρεις πολύ σπέσιαλ στα «προσεχώς», να δούμε πότε θα καταφέρουμε να τις παρακολουθήσουμε.

Κουίζ ελληνικών διασκευών 4 – Απαντήσεις

Ορίστε και οι απαντήσεις στο τελευταίο κουίζ. Το ξέρω ότι άργησα πολύ, αλλά μεσολάβησε πάσχα, γιουροβίζιον και διάφορα άλλα.

1. 4play – Ποτέ (#9)
   Μαριάννα Γερασιμίδου – Γιατί (δεν το είχα υπόψη μου, ευχαριστώ Κριτς)
2. Αντώνης Ρέμος – Κομμένα πια τα δανεικά
3. Τάκης Αντωνιάδης – Είναι σκληρή
4. Θάνος Καλλίρης – Μέχρι χτες
5. Φίλιππος Νικολάου – Θα επιζήσω
   Jimmy Santis – I won’t survive (το πεταμένο που λέγαμε)
6. 4play – Μ’ αγαπάει
7. Δάκης – Όνειρα
8. Φίλιππος Πλιάτσικας & Θεοδοσία Τσάτσου – Στο αίμα μου αλλάζει ο καιρός
9. Μακρινά Ξαδέρφια – Η φωτεινή πλευρά της ζωής
10. Κώστας Τουρνάς – Τώρα
11. Γιάννης Μηλιώκας – Κακοσάλεσι
12. Χρήστος Γιαννόπουλος – Θα τη σφάξω
    Jimmy Santis – Constipation (δείτε εδώ – ευχαριστώ τον peppe που το ανακάλυψε)
13. Φίλιππος Νικολάου – Λίγη τύχη να ‘χα
14. Δάκης – Μια σου λέξη
15. Αλίκη Βουγιουκλάκη – Άντρες

Και το bonus: Χάρρυ Κλυνν – Το μουνί μας καίγεται

Κουίζ ελληνικών διασκευών 4

Μετά από πολύ καιρό, ακόμα ένα κουίζ με τραγούδια που έχουν διασκευαστεί (ή έχουν ξεπατηκωθεί) στα ελληνικά, παλιότερα αλλά και πιο πρόσφατα. Λίγα είναι και ανακατεμένα ως προς την εποχή και το βαθμό δυσκολίας.

1. Andru Donalds – Mishale
2. Magic System & Khaled – Même pas fatigué
3. Roxette – The Look (Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας την – παραπονιάρα – Κριτς που το έθεσε υπόψη μου.)
4. Charles Aznavour – Hier encore (Το ελληνικό είναι πολύ πιο γρήγορο.)
5. Gloria Gaynor – I will survive (Εδώ υπάρχει και μια δεύτερη, εντελώς πεταμένη διασκευή/παρωδία.)
6. N Sync – Bye bye bye
7. Joe Dassin – L’ été indien
8. Siouxsie & Morrissey – Interlude
9. Monty Pythons – Always look on the bright side of life
10. Numero Uno – Tora tora tora
11. Pat Boone – Speedy Gonzales
12. The Rolling Stones – Satisfaction
13. If I were a rich man (από το θεατρικό «Ο Βιολιστής στη στέγη»)
14. Georgie Dann – Campesino
15. Little Willie John – Fever

Και ένα τελευταίο εκτός συναγωνισμού, γιατί η διασκευή του είναι καθαρά σατιρική (αλλά κορυφαία): Mory Kante – Yeke yeke

Καλή επιτυχία.

Ένας σκύλος στη χώρα των ιδιοκτητών

Το τελευταίο καιρό ψάχνω να αλλάξω σκυλόσπιτο και σκυολγειτονιά. Δεν βιάζομαι, δεν έχω ανακοινώσει στη σπιτονοικοκυρά μου ότι θα φύγω, απλά πηγαίνω και βλέπω σπίτια μέχρι να βρω κάτι που να με καλύπτει απόλυτα. Το θέμα είναι ότι έτσι έρχομαι αντιμέτωπος με την περίεργη αυτή φάρα που λέγεται «Ιδιοκτήτες διαμερισμάτων προς ενοικίαση» και την απίστευτη ποσότητα νεοελληνικής παράνοιας που κουβαλάει.

Δεν θα αναφερθώ σε τετριμμένα γεγονότα και κλασικές ελληνικές λαμογίες, όπως π.χ. το να μην δηλώνουμε το σπίτι στην εφορία ή το να μη θέλουμε αλλοδαπούς ενοικιαστές, αλλά θα πάω κατευθείαν στα βαριά.

Περίπτωση 1η (πήγα να δω το διαμέρισμα – η αγγελία έγραφε «ρετιρέ κατάλληλο για ζευγάρι»)
Πάω, πουθενά ο ιδιοκτήτης. Τον παίρνω τηλέφωνο, έρχεται φορτωμένος σακούλες λαϊκής. Ανοίγει, αφήνει τις σακούλες, ανεβαίνουμε τη σκάλα. Η οικοδομή τριώροφη, χωρίς ασανσερ. Φτάνουμε στο τέρμα της σκάλας, τι να δω. Μια πόρτα φάτσα-φόρα, ανοιχτή, με ένα πλυντήριο μέσα – πλυσταριό! Δίπλα, άλλη πόρτα, το «ρετιρέ». Μπαίνουμε μέσα, ο προηγούμενος ενοικιαστής έμενε ακόμα εκεί, δεν είχε μαζέψει να φύγει. Τέλος πάντων, κοιτάω από δω, κοιτάω από κει, αχούρι σκέτο το διαμέρισμα. Το μπάνιο μικροσκοπικό, χωρίς καν ντουζιέρα (για μπανιέρα ούτε λόγος), το ντουζ στον τοίχο και τρύπα στο πάτωμα για τα νερά. Το υπνοδωμάτιο μεσοτοιχία με το πλυσταριό, να έχεις το γκάπα-γκούπα του πλυντηρίου του ιδιοκτήτη στο μαξιλάρι σου. Ο ιδιοκτήτης προφανώς κατάλαβε την έκφραση απόλυτης αηδίας στο πρόσωπό μου και άρχισε να μου πουλάει τα συν (κατά τη γνώμη του) του διαμερίσματος. Μου δείχνει το σύνθετο στο σαλόνι: «Αυτό δεν είναι του παιδιού που μένει τώρα, θα μείνει για σένα να το κρατήσεις.» Το σύνθετο μαύρο λακαρισμένο ξύλο με χρυσή μπορντούρα, λες και βγήκε από ταινία με τον Φλωρινιώτη. Βγαίνουμε στο μπαλκόνι, μεγάλο και με θέα. Μου δείχνει μια μεταλλική πόρτα στην άλλη άκρη του μπαλκονιού: «Εκεί είναι το δεύτερο μπάνιο. Είναι μεγαλύτερο από το άλλο.» Δεν χρειάστηκε κάτι παραπάνω, «Ευχαριστώ πολύ, θα το σκεφτώ και θα σας τηλεφωνήσω». Έφυγα τρέχοντας.

Περίπτωση 2η (τηλέφωνο – η αγγελία έγραφε «πλήρως ανακαινισμένο»)
– Καλησπέρα, για ένα σπίτι που νοικιάζετε. Να μου πείτε κάποιες πληροφορίες…
– Βεβαίως, βρίσκεται εκεί, στον τάδε όροφο, τόσα τετραγωνικά.
– Είναι παλιά κατασκευή, η πολυκατοικία;
– Είναι του ’80, αλλά το διαμέρισμα είναι «πλήρως ανακαινισμένο». (Πάλι.)
– Να σας ρωτήσω, έχει δηλαδή παράθυρα αλουμινίου; (Ένα από τα κολλήματά μου, don’t ask.)
– Ξέρετε, δεν το πουλάμε το διαμέρισμα. (Γεια σου Γιάννη – κουκιά σπέρνω.)
– Το ξέρω, γιατί το λέτε; (Πας καλά κυρά μου;)
– Να, με ρωτήσατε για τα παράθυρα. Και άλλοι με παίρνουν και ρωτάνε αν έχουμε καινούργιες ντουλάπες, αν έχουμε αλλάξει είδη υγιεινής… Σαν να θέλετε να το αγοράσετε το σπίτι. (Αφού λες μωρή «πλήρως ανακαινισμένο», τι περιμένεις να σε ρωτάνε; Αν έχει πόρτα ή κουρελού;)
– Να σας ρωτήσω, όταν λέτε ότι είναι «πλήρως ανακαινισμένο», τι εννοείτε; (Μπας και βγάλουμε άκρη επιτέλους.)
– Μα το βάψαμε, ο προηγούμενος μας το είχε αφήσει χάλια. (Μεταξύ μας, καλά σας έκανε.)
– Ευχαριστώ πολύ, γεια σας. (Και μάθετε ελληνικά, η λέξη που ψάχνετε είναι «φρεσκοβαμμένο».)

Περίπτωση 3η (τηλέφωνο – η αγγελία δεν έλεγε ενοίκιο)
– Καλησπέρα, για ένα σπίτι που νοικιάζετε. Να μου πείτε κάποιες πληροφορίες…
– Ναι, βεβαίως, βρίσκεται εκεί, τάδε όροφο, τόσα τετραγωνικά, κλπ, κλπ.
– Ευχαριστώ. Και να ρωτήσω, τι ενοίκιο ζητάτε πάνω-κάτω;
– Ελάτε να το δείτε πρώτα, να δείτε άμα σας αρέσει, και τα συζητάμε αυτά. (Κλασσική απάντηση, για να κάνουν τον υποψήφιο ενοικιαστή να πάει να το δει.)
– Ωραία, να περάσω αύριο  να το δω;
– Εσείς πόσα δίνετε; Γιατί μένω μακριά, και να μην τρέχω να σας το δείξω αν δεν δίνετε αυτά που θέλω. (Γουάτ δε φάκ;!;!;! Αφού δεν μας είπες πόσα θες ρε κωλόγερε.)
– Μα κι εγώ δεν μπορώ να σας πω πόσα δίνω αν δεν το δω το σπίτι. (Έτσι είσαι πούστη; Θα σε πληρώσω με το ίδιο νόμισμα.)
– Όχι, πείτε μου γενικά μέχρι πόσα δίνετε και θα τα βρούμε. (Την κολοκυθιά θα παίξουμε; Να κάνει η μάνα.)
– Ευχαριστώ πολύ, γεια σας. (Και αν βρεις να το νοικιάσεις, σφύρα μου…)

Κάτι μου λέει ότι θα ψάχνω για καιρό ακόμα. Και ότι θα ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες αναρτήσεις…

Το τελευταίο παιχνίδι

Χτες το μεσημέρι τημήσαμε το 9o Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου (trailer) στο Gagarin 205. Είδαμε την ταινία «Το Τελευταίο Παιχνίδι», παραγωγής 1990 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Αλέξη Τσάφα, με τους Δημήτρη Μαυρόπουλο, Ελένη Ράντου και Θάλεια Αργυρίου. Είναι μια δραματική ταινία που περιγράφει την ταραχώδη σχέση ενός νταλικιέρη με μια ναρκομανή μαθήτρια λυκείου.

Πάμε στην υπόθεση (here be spoilers): Ο Νώντας (Μαυρόπουλος) είναι ένας πτωχός πλην τίμιος φορτηγατζής. Επειδή όμως αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, χρωστάει κάτι δόσεις και κινδυνέυει να του κατασχέσουν την νταλίκα (την οποία έχει βαφτίσει Μπουμπού), παίρνει την απόφαση να κάνει μια παράνομη δουλειά για να ξεχρεώσει. Μετά από προτροπή ενός φίλου του, μεταφέρει «πράμα» για κάποιους τύπους του υποκόσμου. Η κατάσταση περιπλέκται όταν, κατά την επιστροφή του με το «πράμα», του την πέφτουν κάτι τύποι στη λαχαναγορά και του το κλέβουν, αφού τον σαπίσουν στο ξύλο. Με τη βοήθεια του φίλου του και μετά από πολύ ξύλο, βρίσκει τους τύπους που τον έκλεψαν, τους καρφώνει στο μεγάλο αφεντικό του υποκόσμου (που έχει το γραφείο του σε μια σχολή καράτε !!!), βρίσκουν το κλεμμένο «πράμα» και ο Νώντας πληρώνεται για τον κόπο του και ξεχρεώνει την νταλίκα.
Έτσι λοιπόν επιστρέφει στην κανονική του ζωή, η οποία συνίσταται στο να δουλεύει, να κοιμάται στην νταλίκα (δεν έχει σπίτι) και να πηδάει την καλόκαρδη και συμπονετική πουτάνα Βασιλική (Αργυρίου), η οποία είναι κρυφοκαψούρα μαζί του. Μέχρι που μια μέρα παίρνει με ωτοστόπ την Ισαβέλλα (Ράντου), μια μαθήτρια λυκείου και την ερωτεύεται. Η Ισαβέλλα είναι βαποράκι και πουλάει ναρκωτικά στο σχολείο της, ενώ παράλληλα τρυπιέται και η ίδια. Ο Νώντας προσπαθεί να την κάνει να ξεκόψει, αλλά έρχεται αντιμέτωπος με τους πρεζέμπορες που την έχουν μπλέξει, οπότε σκαρφίζεται ένα μεγαλοφυές σχέδιο ζωής και θανάτου, το «τελευταίο παιχνίδι» του. Κλέβει τα ναρκωτικά που έχουν δώσει στην Ισαβέλλα να πουλήσει και φεύγει στην Θεσσαλονίκη για να συμμετέχει σε μια ασφαλιστική απάτη – να ρίξει το ταξί ενός γνωστού του από ένα γκρεμό για να εισπράξουν τα χρήματα της ασφάλειας. Ειδοποιεί με ανώνυμο τηλεφώνημα τους πρεζέμπορες που τον ψάχνουν και όταν εμφανίζονται, μετά από μια απίστευτη καταδίωση στους δρόμους της πόλης, ρίχνει το ταξί στον γκρεμό για να πιστέψουν ότι πέθανε. Τέλος, τηλεφωνεί στην Ισαβέλλα και την καλεί να ξεκινήσουν μαζί μια νέα ζωή στην συμπρωτεύουσα, μακριά από τα ναρκωτικά και τον υπόκοσμο.

Τα highlights της προβολής:

1. Ο βασανισμός αυτού που έκλεψε το «πράμα» ώστε να ομολογήσει πού το έκρυψε. Τον είχαν ξαπλώσει πάνω στο καπώ ενός αυτοκινήτου, τον κρατούσαν 2 και ένας τρίτος πήγε έβαλε ένα λάστιχο στην εξάτμιση του αυτοκινήτου και του το έχωσε στο στόμα !!! Τρομερή φαντασία ο σεναριογράφος, ούτε στο χόλιγουντ δεν τα κάναν αυτά το ’90.
2. Η «αμερικάνα» με το κάμπριο που προσκαλεί τον Νώντα για γυμνό βραδυνό μπάνιο, ιδίως η προφορά της.
3. Η Ισαβέλλα να δαγκώνει κομμάτια από ένα μήλο, να τα φτύνει στο χέρι της και να ταΐζει το άλογο (!!!) που ιππεύει ο Νώντας, σε μια σκηνή άσχετη με την ροή της ταινίας, όπου ζούσαν τον έρωτά τους στην ύπαιθρο.
4. Ο Νώντας να χορεύει το «ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» στο καφέ-μπαρ «Έτσι» και η Ισαβέλλα να τον παρακολουθεί. Όλο το κοινό της προβολής (καμιά 20ριά άτομα) χτυπούσε παλαμάκια στον ρυθμό.
5. Το τελικό πλάνο της ταινίας, με τον Νώντα πάνω σε μια γέφυρα να σκορπίζει στον άνεμο την πρέζα που είχε κλέψει, με φόντο το ηλιοβασίλεμα. Τέχνη, όχι μαλακίες!

Σε γενικές γραμμές η ταινία ήταν αρκετά προσεγμένη παραγωγή, πάντα για τα στάνταρ των βιντεοταινιών εκείνης της εποχής. Λίγο ο ήχος μας τα χάλασε σε μερικές σκηνές, είχε τόσο θόρυβο που δεν ακούγονταν οι διάλογοι, αλλά δεν ξέρουμε αν φταίει η ταινία ή η εγκατάσταση του Gagarin. Επίσης ο σκηνοθέτης την είδε Αγγελόπουλος, με αποτέλεσμα τα «καλλιτεχνικά» πλάνα να είναι πολλά τόσο σε αριθμό όσο και σε διάρκεια – και κάποιες στιγμές μάλιστα εντελώς ξεκρέμαστα. Τεσπα, ωραία ήταν, το ‘σκασα και μια ώρα νωρίτερα από τη δουλειά…

Ark Festival 2010

Την Δευτέρα και Τρίτη που μας πέρασε ήταν στην Τεχνόπολη στο Γκάζι το Ark Festival. Πήγα μόνο την Τρίτη, μιας και αυτοί που παίζαν την Δευτέρα ήταν μάλλον πολύ ροκ για τα γούστα μου (και για τα 17€ του εισιτηρίου). Σε γενικές γραμμές ήταν πολύ ωραία, θα αναλύσω παρακάτω ξεχωριστά για τον κάθε καλλιτέχνη και για την διοργάνωση. Ας τους πάρουμε με τη σειρά που εμφανίστηκαν:

León: Δεν τους ήξερα. Περίπου 7-8 άτομα, με βιολιά, τρομπέτες, και έναν ήχο που δεν μπορείς να τον κατατάξεις σε κάποια κατηγορία. Παίξαν 5-6 τραγούδια, 2-3 μου άρεσαν. Σε γενικές γραμμές ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Βγήκαν και νωρίς, ήταν και ο κόσμος ακόμα λίγος και μουδιασμένος… μέτρια πράματα. Καλύτερη στιγμή: το πρώτο κομμάτι που παίξανε, ορχηστρικό, θύμιζε ιρλανδέζικο χορό. Όπως κάθε νέος καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του, έχουν και σελίδα στο myspace.

The Burger Project: Ένας από τους λόγους που πήγα στο φεστιβάλ! Τέσσερεις παλαβοί τύποι, που κάνουν jazz-funk διασκευές σε γνωστά κομμάτια, από classic rock μέχρι ρεμπέτικα. Ήταν ξεσηκωτική η μουσική τους, είχε αρχίσει και να νυχτώνει, ζεστάθηκε ο κόσμος και άρχισε ο χορός. Καλύτερη στηγμή: η έισοδός τους με το «Βαπόρι απ’ την Περσία» και το κλείσιμο με το «Take my breath away». Μελανό σημείο, τα δύο ρεμπέτικα που είπαν, με την Ματούλα Ζαμάνη στα φωνητικά να προσπαθεί να μας πείσει ότι κατά βάθος είναι μαύρη τραγουδίστρια soul/blues στον αμερικάνικο νότο… Α, έχουν και αυτοί myspace.

Maraveyas Ilegál: Ο Κωστής Μαραβέγιας και η παρέα του είναι ο δεύτερος λόγος που πήγα στο φεστιβάλ. Ήταν απλά καταπληκτικοί! Ξεσηκωτικοί ρυθμοί, ο Κωστής να χοροπηδάει ασταμάτητα στη σκηνή και όλη η Τεχνόπολη να χορεύει. Φαντάσου τι θα γινόταν αν δεν είχε χαλάσει και το ακορντεόν του δηλαδή… Η καλύτερη εμφάνιση της βραδιάς. Ορίστε και το site τους.

Monika: Δεν την ήξερα πριν τη συναυλία, αν και όπως έμαθα ακούγεται αρκετά. Εκείνη τη βραδιά δεν ακουγόταν καθόλου! Η χειρότερη απ’ όλους κατά την ταπεινή μου γνώμη. Κλαψομούνικα τραγούδια και μέτρια φωνή συνιστούν το απόλυτο ξενέρωμα (ιδίως μετά το σόου του Μαραβέγια). Βγάλαμε όλο το πρόγραμμά της καθισμένοι σε ένα πεζούλι και κοιτάζοντας το ρολόι, όπως και πολλοί άλλοι… Επίσης μου έκανε κακή εντύπωση που δεν μιλούσε ανάμεσα στα τραγούδια της. Ένα ευχαριστώ, ένα κάτι ρε παιδί μου. Τίποτα! Δεν έχω να πω τίποτε άλλο, αν θέλετε δείτε το myspace της.

Xaxakes: Τους ήξερα απ’ όταν πήγαινα λύκειο, δεν είχα ιδέα ότι είναι ακόμα ενεργοί. Παρόλα τα χρόνια που πέρασαν από τότε, ήταν ίδιοι και απαράλλαχτοι. Ωραία τραγουδάκια, που δεν μπορείς να μην κουνιέσαι στο ρυθμό τους… Δυστυχώς φύγαμε πριν τελειώσουν για να προλάβουμε το τελευταίο μετρό. Όπως και πάαααρα πολλοί άλλοι. Φυσικά, myspace και για τους xaxakes.

Και λίγα πράγματα από οργανωτικής πλευράς τώρα: Μειονέκτημα μεγάλο το ότι βάλανε την Μόνικα μετά τον Μαραβέγια, ξενέρωσε ο κόσμος. Επίσης μειονέκτημα ότι έγινε καθημερινή με προβλεπόμενο τέλος μετά το τελευταίο μετρό· μισή ώρα νωρίτερα να ξεκινούσε, θα προλάβαιναν όλοι και οι Xaxakes δεν θα παίζαν στο μισό κοινό απ’ ότι οι προηγούμενοι. Στα θετικά ο χώρος της Τεχνόπολης που προσφέρει πολλά πεζούλια και γρασίδια για να καθήσεις, γιατί 6 ώρες δεν βγαίνουν στο όρθιο. Πουλούσαν και τα cd των συμμετεχόντων (μάλλον σε πιο χαμηλές τιμές από τα δισκάδικα), αλλά δυστυχώς δεν είχε των Burger Project.